Керемет, бірақ ыңғайсыздау жұмыс!

Жақында бір сыныптасым кездесіп қалды. Аман-саулық сұрасқаннан соң не кәсіппен айналысып жатқанын сұраған едім…
— Ауылда жұмыс жоқ. Қалаға келіп, әупірімдеп жүріп «говновозға» (боқ соратын мәшине) жүргізуші болып жұмысқа тұрдым. Жаман емес, тіпті жақсы жұмыс екен ғой. Күніне жалақыдан бөлек 4000-5000 теңге «шабашка» жасап тұрамын. Тек… бір жаман жері бар екен… «Брат, қаншаға сорасың?» — деп сұрайтыны…
Әрі қарай

Кім болды екен?


Өлі тыныштық. Теріскейтіктен соққан ызғар денемді қарып барады. Бойымда аздап қорқыныш бар. Мен қайдамын өзі? Тастай қараңғы. Әне бір жерде май шам жанып тұр. Сақылдаған тісімді қолыммен басып сол өлімсіреген сәулеге қарай беттеп келемін. Бар ойым — мына қараңғылықтан құтылу, жарық сәулені табу. Белгісіз, беймәлім жердің бір құпиясы бар екенін ішім сезеді. Мүмкін, мүмкін мені біреу сыртымнан бақылап тұрған шығар? Мені сынағысы келген жанның тірлігі емес па екен? Сыр алдырмауға тырысуым керек! О, құдай, өзің қолдай көр!
Әрі қарай